donderdag 20 maart 2014

Vallen en weer opstaan

Langzaam werd Walter wakker. Hij lag op zijn rug in de struiken met zijn ogen dicht. Water drupte op zijn hoofd. Eerst dacht hij dat het regende, maar toen hij zijn ogen open deed keek hij in het bezorgde gezicht van Tara.
“Daar ben je, gekke beer,” zei ze. “Ik ben al zo lang naar je op zoek.”
Ze pakte Walter stevig beet en knuffelde hem. “Heb je je zeer gedaan, Walter?”
“Valt wel mee,” antwoordde hij. “Maar hoe kom je zo nat?”
Ze keek beteuterd naar haar jurk. “Ik ben in de vijver gevallen toen ik je aan het zoeken was.”
“Maar niet tegen papa en mama zeggen hoor. Deze jurk is net nieuw.”
Ze zette Walter neer, en hand in hand liepen ze over het schelpenpad. Het schemerde en dadelijk zou het donker zijn. Bij de portiek flikkerde een tl balk. Het steriele licht wierp lange schaduwen in de verlaten hal.
“Laten we maar snel naar binnen gaan,” zei Walter. “Voordat je ouders ongerust worden.”



Met Rik Wielheesen maak ik momenteel een verhaal over een meisje dat op zoek gaat naar haar knuffelbeer. Ik heb een aantal korte scenario's gemaakt die we afgelopen weekend naast elkaar hebben gelegd. Het verhaal wordt ongeveer 16 pagina's en speelt zich af in twee werelden. In de wereld van het meisje Tara en in de wereld van beer Walter. Deze werelden komen op een vreemde manier bij elkaar,...

Hierboven de eerste schetsen die Rik maakte. Het is de transformatie van Walter als knuffelbeer naar Walter de "echte" beer.